Pedagog szkolny

 

logo zse

pedagog szkolny ZSE - mgr Monika Molińska

pedagog zse

Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny
Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem
Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej
Masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać
Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem
Chciałbyś z kimś porozmawiać
Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób
Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić
Musisz wybrać kierunek studiów, dalszą drogę kształcenia

Przyjdź także z każdą sprawą,

z którą sam nie potrafisz sobie poradzić.

Jeśli nie chcesz lub nie możesz osobiście opowiedzieć o czymś trudnym dla Ciebie  - napisz na adres 

monika-molinska@wp.pl 

Zadania pedagoga szkolnego

Pedagog szkolny to (wg "Encyklopedii pedagogicznej") osoba zatrudniona w szkole w celu uzupełniania, pogłębiania i rozszerzania działalności dydaktyczno-wychowawczej prowadzonej przez nauczycieli. Definicja ta ustala niejako obszary działania i zakresy obowiązków pedagoga szkolnego, ale aby odpowiedzieć na zadane w tytule pytanie, należy skupić się na oczekiwaniach jakie w stosunku do niego mają osoby, z którymi współpracuje.

Czym zajmuje się pedagog szkolny?

  • Organizuje w szkołach i placówkach pomoc psychologiczną i pedagogiczną dla dzieci i młodzieży, której celem jest wspomaganie rozwoju psychicznego i efektywności uczenia się poprzez pomoc wychowawcom klas i współdziałanie z nauczycielami, rodzicami (opiekunami prawnymi), pielęgniarką szkolną, organami szkoły oraz instytucjami pozaszkolnymi zwracając uwagę na przestrzeganie postanowień Konwencji Praw Dziecka.
  • Wspiera rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych,
  • Podejmuje działania profilaktyczno - wychowawcze wynikające z programu wychowawczego i profilaktycznego szkoły w stosunku do uczniów z udziałem rodziców i nauczycieli,
  • Podejmuje działania na rzecz organizowania pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej,
  • Pełni funkcję koordynatora ds. bezpieczeństwa

Ale głównym partnerem w pracy pedagoga szkolnego jest uczeń.

W ramach swojej pracy pedagog szkolny współpracuje z takimi placówkami wspierającymi proces dydaktyczno-wychowawczy szkoły, jak:

 
  • Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną
 
  • Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej
 
  • Ośrodkiem Interwencji Kryzysowej
 
  • Punktem Konsultacyjnym Problemów Uzależnień
 
  • Poradnią Zdrowia Psychicznego
 
  • Sądem Rejonowym - Wydział Rodzinny i Nieletnich
 
  • Komendą Powiatową Policji
  • Strażą Miejską
  • Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie,
  • Miejska Komisją Rozwiązywania Problemów Alkoholowych
  • Bursą Szkolną
  • Powiatowym Urzędem Pracy

Czego masz prawo oczekiwać decydując się na rozmowę z pedagogiem szkolnym? 

  • Całkowitej dyskrecji,
 
  • Życzliwej uwagi, niezależnie od tego z jaką sprawą zwrócisz się do pedagoga, zostaniesz bardzo uważnie wysłuchany i na pewno ominą Cię: moralizowanie i krytykowanie,
  • Otrzymasz za to informację na temat swojej sytuacji, propozycję porady oraz pomoc

WAŻNE LINKI:

AIDS:

Uzależnienia:

Przemoc:

WAŻNE TELEFONY

 

Instytucje pomocowe na terenie miasta i Powiatu Radomszczańskiego

NIEBIESKA LINIA
Tel:022 668 70 00
linia czynna od poniedziałku do piątku w godz. 14.00 - 22.00
telefoniczny dyżur prawnika w piątki w godz. 18.00-22.00
PORADNIA LECZENIA UZALEŻNIEŃ
Radomsko, ul. Przedborska 39/41, I piętro, p. 223
tel. 44 685 48 10
czynna od poniedziałku do czwartku w godz. 7.00-20.00 
piątek  w godz. 7.30-15.00
OŚRODEK WSPIERANIA RODZINY
Radomsko, ul. Kościuszki 12a 
tel. 44 683 20 03
Świetlice środowiskowe – czynne od poniedziałku do piątku w godz. 14-18.00
MIEJSKI OŚRODEK POMOCY SPOŁECZNEJ
Radomsko, ul Kościuszki 12a
tel. 0 44 683 28 85
Godziny urzędowania: od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-15.30
we wtorki od 7.30 do 17.00
DZIENNY DOM POMOCY SPOŁECZNEJ
Radomsko, ul. Armii Krajowej 1a
tel. 44 683 40 13
Czynne od poniedziałku do soboty
Poniedziałek- piątek 7.30-18.00
Sobota: 8.00-16.00
POWIATOWE CENTRUM POMOCY RODZINIE
Radomsko, ul. Piastowska 21
tel. 44 683 44 22 ; 683 20 06
czynne od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-15.30
PORADNIA PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNA
Radomsko, ul. Piastowska 21
tel. 44 683 41 14
czynna od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-18.00
PORADNIA ZDROWIA PSYCHICZNEGO
Radomsko, ul. Przedborska 39/41 I piętro
tel. 44 685 47 87
czynna od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-17.00
KOMENDA POWIATOWA POLICJI W RADOMSKU
Radomsko, ul. Piłsudskiego 56
tel. 44 685 28 11
Pogotowie Policyjne – 997
Policyjny telefon zaufania – 44 683 56 40
STRAŻ MIEJSKA
Radomsko, ul. Kościuszki 10
tel. 44 683 49 29
telefon alarmowy 986-czynny całodobowo
PROKURATURA REJONOWA
Radomsko, ul. Tysiąclecia 3
tel. 44 683 47 70
czynna od poniedziałku do piątku w godz. 8.00-15.00
SĄD REJONOWY
Radomsko, ul. Tysiąclecia 3
tel. 44 685 81 00 , 44 685 81 01
czynny od poniedziałku do piątku w godz. 7.30-15.30
KLUB ABSTYNENCKI „MOŻNA INACZEJ”
Radomsko, ul. Wyszyńskiego 27
tel. 696 818 045
Klub czynny codziennie w godz. 12.00-20.00

ABSTYNENCKI KLUB WZAJEMNEJ POMOCY „SZANSA”
Radomsko, ul. Jagiellońska 16
tel. 44 683 20 81
Klub czynny: poniedziałki, wtorki, środy, piątki, niedziele w godz. 17.00-20.00

DUSZPASTERSTWO TRZEŹWOŚCI
przy Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Radomsku, ul. Piastowska 45

SPECJALISTYCZNA PORADNIA MŁODZIEŻOWO – RODZINNA

im. JANA PAWŁA II
KLASZTOR FRANCISZKANÓW
Radomsko, ul. Narutowicza 3
tel. 601 682 395

CHRZEŚCIJAŃSKIE STOWARZYSZENIE DOBROCZYNNE
Radomsko, ul Kopiec 17;
tel. 44 738 18 16
REGIONALNY OŚRODEK POMOCY STOWARZYSZENIE POMOCY „PANACEUM”
Regionalny Ośrodek Pomocy w Radomsku
Radomsko, ul. Sucharskiego 45a;
tel. 44 738 18 74; tel. Kom. 508 286 18
placówka czynna 24h
OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ DLA KOBIET Z PRZEMOCY
Radomsko, ul. Sucharskiego 45a
tel. 44 738 18 74; tel. Kom. 500 345 030
Stowarzyszenie Komitet na Rzecz Ofiar Przemocy w Rodzinie „MASZ PRAWO”
Radomsko, ul. Sienkiewicza 70 
Adres do korespondencji;
Trzebce 58, 97-525 Wielgomłyny
Email: masz  prawo@poczta.onet.pl

 

    GARŚĆ SPRAWDZONYCH RAD - NOWA SZKOŁA!

Zostałeś przyjęty. Gratuluję !!! Widzisz, że nie było to trudne. Najłatwiejsze za Tobą. Teraz za to czeka Cię ciężka praca, inne przyjemności oraz moc wrażeń.

 
  • W pierwszym miesiącu nie dostawałeś jedynek, ale miałeś dużo klasówek sprawdzających Twoje wiadomości. Pozwoliło to nauczycielom zorientować się, co już wiesz.
 
  • Musisz nauczyć się uważnego słuchania i robienia notatek. Większość nauczycieli nie będzie już dyktowała. Sam powinieneś wyłapywać rzeczy najważniejsze i zapisywać je najlepiej czytelnie i w punktach.
 
  • Nauczyciele będą wymagać od Ciebie większej samodzielności i aktywności. Czeka Cię dużo więcej nauki niż w gimnazjum.
 
  • Nie bój się pytać, jeżeli czegoś nie wiesz. Pamiętaj, że nie ma głupich pytań.
 
  • Ucz się systematycznie, żeby nie narobić zaległości, szybko poprawiaj jedynki.
 
  • Picie i palenie nie przysporzy Ci dobrych przyjaźni. Teraz taki szpan jest tępiony. Nie jesteś osobą gorszą od innych, żebyś w ten sposób musiał zwracać na siebie uwagę.
 
  • Staraj się nie spóźniać na lekcje i bądź kulturalny. Twoje zachowanie w szkole jest tak samo ważne, jak oceny.
 
  • Pamiętaj, że aktywność na początku zapewni Ci spokój pod koniec roku.
 
  • Staraj się nie zwracać na siebie uwagi, noś strój czysty, schludny, nie wyzywający.
 
  • Szanuj siebie, nie daj się poniżać. O pomoc zwracaj się do wychowawcy lub pedagoga.
 
  • Zdarza się tak, że stare przyjaźnie kończą się w szkole średniej. Nie zrażaj się tym, szukaj nowych przyjaciół.
 
  • Dystans między Tobą, a nauczycielem nie jest taki duży, jak Ci się wydaje. Staraj się go zrozumieć tak, jak chciałbyś żeby on zrozumiał Ciebie.
 
  • Nie poddawaj się pierwszym niepowodzeniom. Nie bądź pesymistą, myśl POZYTYWNIE.

JAK UNIKAĆ KONFLIKTÓW Z RODZICAMI I NIE TYLKO Z RODZICAMI

 
  • Dotrzymuj złożonych obietnic.
 
  • Wypełniaj swoje obowiązki.
 
  • Mów prawdę.
 
  • Pracuj nad swoim charakterem.
 
  • Panuj nad formami wyrażania gniewu (staraj się zachowywać spokój).
 
  • Zawsze szukaj porozumienia i nie odwracaj się od ludzi proponujących Ci dialog - rozmawiaj.
 
  • Nie żałuj swojego czasu dla innych.
 
  • Kiedy coś zrobiłeś źle lub wyrządziłeś komuś krzywdę, przyznaj się, przeproś i napraw.
 
  • Kiedy ktoś wyrządził Ci krzywdę, wybaczaj.
 
  • Nie ulegaj zniechęceniu, frustracji i poczuciu bezsensu.
 
  • Nie zniechęcaj się poczuciem winy z powodu własnych niepowodzeń i błędów.
 
  • Nie potępiaj ludzi.
 
  • Miej "zdrowe" poczucie humoru. Naucz się żartować z samego siebie.

SAVOIR - VIVRE DLA KAŻDEGO - KULTURA DNIA CODZIENNEGO

UPRZEJMOŚĆ

Obowiązuje nas zawsze wszędzie i wobec każdego. Zyskuje nam sympatię i poważanie w stosunkach międzyludzkich, znakomicie ułatwia nam życie.
Świadczą o tym:

  • trzy magiczne słowa: proszę, dziękuję, przepraszam;
  • łagodny ton tzn. zawsze rozmawiać łagodnym i ciepłym tonem;
  • uważne słuchanie - przypomina nam o tym stare arabskie przysłowie "Mamy tylko jedne usta i dwoje uszu".

PUNKTUALNOŚĆ

Zapewnia porządek w naszym życiu i ułatwia wzajemne kontakty międzyludzkie. Dlatego wszyscy chcemy, aby punktualność była cechą wszystkich ludzi.

UŚMIECH

Odzwierciedla on nastrój człowieka, jego stosunek do innych ludzi. Uśmiech jednak uśmiechowi nie jest równy. Spotykamy się z uśmiechem bezczelnym i fałszywym, ironicznym i obłudnym. Nie ułatwia on kontaktów, wręcz przeciwnie - utrudnia je i komplikuje. Uśmiech sprzyja wytworzeniu dobrej atmosfery, łagodzi nieporozumienia, jeśli jest ciepły, przyjacielski, serdeczny i życzliwy.

ŻYCZLIWOŚĆ

Jest niezbędnym elementem w układaniu dobrych stosunków między ludźmi. Brak jej uwidocznia się niemal na każdym kroku. Życzliwość to bardzo dobra cecha człowieka, polega ona na wczuciu się w sytuację innych i chęć okazania pomocy.

DYSKRECJA

Człowiek dyskretny nie wnika w sprawy innych ludzi, gdy jednak zetknie się z nimi, wyczuje, czego nie należy widzieć lub słyszeć i powtarzać innym.

JAK SIĘ PODAJE RĘKĘ ?

Ten symboliczny gest może wyrażać szacunek, przywiązanie, życzliwość, przyjaźń, dumę, obojętność, lekceważenie. Niekiedy kobieta podając mężczyźnie rękę podnosi ją zbyt wysoko, wskazując w ten sposób, że oczekuje ucałowania. Są i tacy mężczyźni, którzy nie całują kobiety w rękę. I jak w takiej sytuacji poczuje się kobieta ? A jak mężczyzna ? Gdy nasi znajomi lub przyjaciele siedzą po drugiej stronie, np. stołu, nie wyciągamy ręki ponad stołem. W takiej sytuacji przywitanie ograniczamy do skinienia głową. Gdy nasze ręce są brudne i nie nadają się do podania, grzecznie przepraszamy mówiąc: "Przepraszam, ale mam brudne ręce".

KTO KOMU PIERWSZY PODAJE RĘKĘ?

Kobieta pierwsza podaje rękę mężczyźnie. Starszy podaje rękę młodszemu.

ZASADY UBIORU

Powinien być staranny, dostosowany do pory dnia i okoliczności. Świadczy on o zamiłowaniu do porządku, estetyki i daje dobre samopoczucie. Jest oznaką poszanowania, godności własnej i innych.

JAK SIĘ UBIERAĆ ?

Wszystkie ubrania powinny być czyste, odprasowane i znajdować się w idealnym porządku. Nie sugerujemy się wyłącznie modą. Przy wyborze ubrań patrzymy na swój wiek, wzrost, kolor skóry, włosów itp. Staramy się dobrać ubiór do każdej okazji. Odpowiednio dobieramy wszystkie dodatki.

JAK ZACHOWAĆ SIĘ PRZY STOLE ?

Zachowanie odpowiedniej kultury przy stole polega na nie sprawianiu brzydkiego, odpychającego widoku, niekorzystnie wpływającego na podstawowe zmysły człowieka - wzrok i słuch.
To znaczy, że nie powinniśmy:

  • mlaskać;
  • nakładać zbyt dużych porcji na talerz;
  • nabierać sporych kęsów na widelec;
  • utrzymywać na swoim talerzu nieładu.

WAŻNE RADY DOTYCZĄCE PALENIA

ZDECYDUJ SIĘ RZUCIĆ PALENIE!

Palenie tytoniu jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia. O tym fakcie przekonany jest prawie każdy człowiek. Problem w tym, iż większość palaczy nie jest w stanie zapanować nad własnym uzależnieniem. Badania dowodzą, iż temu nałogowi ulegają przede wszystkim ludzie o słabym systemie nerwowym, niezrównoważone uczuciowo, o osobowości neurotycznej.

Spośród tych, którzy wypalają w latach uczniowskich dwa próbne papierosy, jedynie 15% udaje się uniknąć nałogu tytoniowego. Im wcześniej (przed 20 rokiem życia) wpada ktoś w nałóg palenia, tym trudniej będzie z tym uzależnieniem zerwać.

TOKSYKOLOGIA DYMU TYTONIOWEGO

Biologiczne działanie wielu substancji toksycznych i rakotwórczych oraz uzależniająca (narkotyczna) natura nikotyny zawartej w tytoniu sprawiają, że palenie papierosów jest jednym z najważniejszych czynników zagrożenia ludzkiej populacji.

WARTO, BYŚ WIEDZIAŁ, CO PALISZ...

Zanim powstanie papieros, do tytoniu dodaje się wiele aromatów, a także substancji konserwujących, często o nieznanym, utajnionym przez producentów składzie chemicznym. Na przykład specjalne sole powodują, że papieros stale się tli, amoniak, zmieniając pH, biologicznie uaktywnia nikotynę, cukier i lukrecja poprawiają smak, a gliceryna dłużej zachowuje świeżość tytoniu. Tak chemicznie „spreparowany” papieros dostarcza palaczowi substancji uzależniającej – nikotyny oraz 4000 innych toksycznych związków chemicznych, w tym 40 substancji o działaniu rakotwórczym.

Wchłanianie dymu tytoniowego zachodzi głównie w układzie oddechowym, a także w przewodzie pokarmowym jako rezultat połykania m.in. śliny. Składniki dymu przenikają do krwiobiegu i są rozprowadzane po całym organizmie. Zły wpływ dymu tytoniowego obserwowany jest nie tylko w obrębie jamy ustnej czy płuc, ale także we wszystkich innych narządach, np. w pęcherzu moczowym, trzustce, narządach rodnych itp. Wykazano również zaburzenia funkcjonowania narządu wzroku i uszkodzenia formującego się płodu.

rak płuc

TYTOŃ RUJNUJE TWOJĄ KIESZEŃ

POLACY PUSZCZAJĄ Z DYMEM ROCZNIE 16 MILIARDÓW ZŁOTYCH !

Bank Światowy uważa, że w Polsce państwo wydaje dwa razy więcej na naprawianie szkód zdrowotnych spowodowanych paleniem, niż zarabia na podatku tytoniowym.

PALENIE TO PUSZCZANIE Z DYMEM PIENIĘDZY !

PAPIEROSY TO REZYGNACJA Z WIELU PRZYJEMNOŚCI !

Kupując paczkę papierosów dziennie, palacz rezygnuje każdego roku z:

  • Zakupu 64 książek,
  • 100 biletów do teatru,
  • 150 biletów do kina,
  • 40 wizyt u kosmetyczki lub fryzjera,,
  • kupna dwóch rowerów górskich,
  • wyjazdu na Wyspy Kanaryjskie.

PALENIE ZABIERA TWÓJ CENNY CZAS !

Wypalenie 1 papierosa to 10-15 minut, a więc każdy palacz traci:

  • ok. 3,5 godziny dziennie,
  • ponad 1200 godzin rocznie,
  • 1000 dni (prawie 3 lata) ze swojego życia ! [jeżeli osoba pali przez 20 lat].

WPŁYW PALENIA NA NARZĄDY CZŁOWIEKA

MÓZG:

Wiele przypadków naczyniopochodnego udaru mózgu może być wiązanych z wcześniejszym paleniem tytoniu. Przyczyną jest tutaj udowodniony wpływ palenia tytoniu na rozwój miażdżycy naczyń krwionośnych. Sporo prac jednocześnie przedstawia dowody na to, iż u palaczy tytoniu rzadziej występuje choroba Parkinsona. Może to jednak być spowodowane faktem, że palacze tytoniu nie dożywają zazwyczaj wieku, w którym pojawiają się pierwsze objawy choroby Parkinsona.

SERCE I NACZYNIA KRWIONOŚNE:

U mężczyzn, którzy zaczęli palić przed 15 rokiem życia i palili 15 - 24 papierosów dziennie, ryzyko wystąpienia choroby wieńcowej jest 10 - krotnie większe. Palacze tytoniu dwukrotnie częściej niż niepalący umierają na zawał mięśnia sercowego. Także u osób niepalących, ale wdychających dym ulatniający się z ognika papierosa (tzw. boczny strumień) w istotny sposób wzrasta ryzyko chorób serca i płuc (tzw. palacze bierni).

PŁUCA:

Palacze tytoniu 20-krotnie częściej umierają z powodu rozedmy płuc i przewlekłego zapalenia oskrzeli (PZO) niż osoby niepalące. Wśród 10 chorych na raka płuc 9 paliło papierosy. Palenie tytoniu wykazuje istotny związek i w dużym stopniu zwiększa ryzyko wystąpienia wszystkich głównych typów histologicznymi raka płuc, jakkolwiek w przypadku raka gruczołowego ryzyko to jest relatywnie niższe niż przy innych typach histologicznych raka. Ryzyko wystąpienia raka płuc w znaczący sposób rośnie wraz z długością okresu palenia tytoniu dla wszystkich typów raka płuc. Istnieją dowody na to, iż palenie tytoniu jest jednym z istotniejszych czynników usposabiających do wystąpienia gruźlicy układu oddechowego.

NERKI I PĘCHERZ MOCZOWY:

Istnieje udowodniony związek pomiędzy paleniem tytoniu a zapadalnością na raka pęcherza moczowego i nerki. Ryzyko wystąpienia raka pęcherza moczowego u palaczy jest przeciętnie 5 razy większe niż u osób niepalących i zależy od ilości wypalanych papierosów. Przy czym to podwyższone ryzyko w stosunku do palących kobiet jest relatywnie niż u mężczyzn, ale różnica ta może wynikać z mniejszej ilości palących kobiet w stosunku do palących mężczyzn. W niektórych badaniach aż 50% przypadków raka pęcherza moczowego u mężczyzn i 25% u kobiet było związanych z paleniem tytoniu. Niektóre z badań wykazały ponadto większą zapadalność na raka gruczołowego nerki (adenocarcinoma) u palaczy tytoniu w porównaniu do osób niepalących.

ŻOŁĄDEK I DWUNASTNICA:

Palenie tytoniu pełni istotną rolę w powstawaniu zarówno wrzodu żołądka jak i dwunastnicy. Prowadzone badania naukowe wykazały istotną dodatnią zależność pomiędzy czasem palenia tytoniu a pojawieniem się ww. chorób. Ryzyko wystąpienia raka żołądka jest wyższe u palaczy tytoniu o około 1,5 razy.

JELITA:

Oczywiście nie można powiedzieć, iż bezpośrednią przyczyną powstawania przepukliny pachwinowej jest palenie tytoniu. Istnieje jednak związek pomiędzy występowaniem przepukliny a silnym kaszlem, towarzyszącym przewlekłemu zapaleniu oskrzeli. Przyczyną przewlekłego zapalenia oskrzeli jest natomiast w wielu przypadkach właśnie palenie tytoniu.

TYTONIOWA TWARZ:

Palenie tytoniu nie tylko naraża nas na utratę zdrowia, ale i pogarsza wygląd skóry. Wcześniej występują zmarszczki, opóźnia się gojenie ran, zaostrza stan wielu schorzeń skóry (np. trądzika oraz łuszczycy). Pierwsze zmiany na skórze palaczek opisane zostały już w 1856 roku. Dzisiaj dermatolodzy mówią o "tytoniowej twarzy" - łatwej do rozpoznania już na pierwszy rzut oka.

Mechanizm działania palenia tytoniu na skórę twarzy

Na skutek przenikania do skóry substancji zawartych w dymie obniża się zawartość witamin A, C i E. Tymczasem te właśnie witaminy wśród rozlicznych zadań, jakie mają do spełnienia, chronią skórę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Bez tych ważnych utleniaczy skóra traci elastyczność i maleją szanse na jej regenerację. Dym może obniżać poziom estrogenów, a przez to wpływać na wysuszenie skóry, w której drastycznie zmniejsza się ilość włókien kolagenowych. Te wszystkie procesy prowadzą do powstawania przedwczesnych zmarszczek i pogłębiania już istniejących. To dotyczy także mężczyzn, ale u kobiet zmiany mają gwałtowniejszy przebieg i są bardziej widoczne. Zapalenie papierosa skraca skurcz naczyń krwionośnych, a kurczenie naczyń ogranicza dopływ do nich składników odżywczych. Nawet, jeżeli organizm ma ich pod dostatkiem, to "zasłona dymna" nie pozwoli na maksymalne ich wykorzystanie. Trzy schorzenia skóry: trądzik młodzieńczy, trądzik różowaty, łuszczyca bardzo lubią składniki dymu tytoniowego.

DOBRY POWÓD, BY RZUCIĆ PALENIE – TWOJE ZDROWIE

  1. Paląc papierosy, szybciej się zestarzejesz. Zwiększasz prawdopodobieństwo wcześniejszej menopauzy i osteoporozy. Twoja skóra szybciej się zestarzeje i pokryje zmarszczkami. Proces ten może się rozpocząć już w wieku 30 lat.
  2. Palenie papierosów będzie zawsze przeszkodą w osiągnięciu ładnego wyglądu. Z powodu palenia Twoje zęby pokryją się kamieniem, palce będą żółte, a oddech nieświeży. Najlepsze perfumy nie zabiją zapachu tytoniu.
  3. Jeżeli palisz papierosy i jednocześnie stosujesz pigułki antykoncepcyjne, zwiększasz ryzyko choroby serca i chorób zakrzepowo-zatorowych, w tym udaru mózgu. Ryzyko to zwiększa się w wraz z wiekiem. Jeśli jesteś po trzydziestce, palisz papierosy i stosujesz pigułki antykoncepcyjne, takie ryzyko jest bardzo duże.
  4. Paląc papierosy, narażasz się na raka płuc i 13 innych lokalizacji nowotworowych oraz dolegliwości zdrowotnych, takich jak: przewlekłe zapalenia oskrzeli prowadzącego do rozedmy płuc, miażdżycy naczyń prowadzącej do zawału serca, wrzodów żołądka.
  5. Palenie papierosów zwiększa stres. Stres to zespół reakcji psychicznych, jakie zachodzą w Twoim organizmie – zwiększa się tempo pracy serca, wzrasta ciśnienie krwi. Palenie wpływa na obydwa te czynniki.
  6. Możesz mieć skłonności do kaszlu i krótkiego oddechu. Paląc papierosy jesteś bardziej podatny na przeziębienie.
  7. Paląc dużo papierosów, niszczysz swoje zdrowie. Pamiętaj, nie ma „bezpiecznej” liczby wypalanych papierosów. Nawet jeden papieros przyspiesza bicie Twojego serca, zwiększa ciśnienie tętnicze krwi, obniża temperaturę palców Twoich rąk i nóg. Każdy wypalony papieros niszczy Twoje zdrowie i skraca życie.

Anoreksja i bulimia – epidemia XXI wieku?

Każda epoka ma swoje kanony mody, zwłaszcza kobiecej. Były czasy lansujące kobiety o obfitych kształtach, które dziś uchodziłyby zapewne za grube. Były też okresy preferujące pełniejsze kobiece kształty.

Niewątpliwie czasy współczesne hołdują typom kobiety szczupłej. Uosobieniem kanonu urody kobiecej są piękne, niemal chude, modelki. Typ szczupłej sylwetki lansuje również przemysł odzieżowy. Produkowane ubiory są obcisłe, bardzo dopasowane do ciała, odsłaniające wiele jego partii (tzw. gołe brzuszki), podkreślające szczupłość sylwetki. W prasie, szczególnie tej chętnie czytanej przez kobiety czy nastolatki, obok licznych zdjęć wziętych modelek pojawiają się reklamy "cudownych" środków wyszczuplających (m.in. tabletki, herbatki, lekarstwa, maści), których stosowanie ma przynieść efekt w postaci upodobnienia się do zamieszczonego obok wzoru piękna. Reklamy podkreślają też związek szczupłej sylwetki z karierą zawodową, powodzeniem w sytuacjach społecznych czy zadowoleniem w życiu osobistym, uczuciowym. W ten sposób szczupła kobieca sylwetka zostaje utożsamiona z powodzeniem i dobrobytem, a odchudzanie może stać się sposobem osiągnięcia szczęścia. Oprócz dążenia do spełnienia społecznych oczekiwań dotyczących wyglądu kobiety pojawiają się inne przyczyny odchudzania. Dziewczyny zaczynają się odchudzać po jakiejś krytycznej uwadze wypowiedzianej przez kogoś z otoczenia na temat ich wyglądu, czasem po zakończeniu diety zaleconej przez lekarza czy jakichś traumatycznych przejściach. Zdarza się też, że przyłączają się do kogoś, kto się odchudza. Nie dziwią w związku z powyższym wyniki badań wskazujące, że co druga dziewczyna odchudza się, odchudzała się w przeszłości lub ma to zamiar zrobić.

Odchudzającym się dziewczynom, które czasem drastycznie ograniczają jedzenie, towarzyszą często sądy poznawcze, mówiące, że: "nadwaga jest oznaką porażki życiowej, a szczupłość świadczy o sukcesie", "trzeba być szczupłą, żeby być szczęśliwą i atrakcyjną", "jeśli będę szczupła, inni będą mnie kochali i podziwiali". Pojawia się w tym momencie jednak pewien paradoks. Otóż jedzenie spełnia wiele podstawowych funkcji. Nie tylko chodzi przy tym o utrzymanie organizmu i dostarczenie mu energii do życia. Jedząc radzimy sobie ze stresem, smutkiem, pocieszamy się. W życiu codziennym karmienie może być sposobem wyrażania miłości i troski, więzi i bliskości. Wspólne spożywanie posiłków zacieśnia też więzi społeczne.

ANOREKSJA

Kiedy odchudzanie się jest chorobą ?

W nie chorobowej sytuacji wahania wagi u osoby odchudzającej się nie zagrażają zdrowiu, a koncentracja na jedzeniu nie przeszkadza w realizacji zamierzeń życiowych. Po osiągnięciu zaś zamierzonej wagi osoby te przestają się odchudzać.

Niektóre osoby odchudzające się i tracą jednak kontrolę nad zachowaniami związanymi z jedzeniem oraz skutkami odchudzania. Docelowa waga ciała zaczyna być wtedy ciągle przesuwana w dół pomimo coraz większego spadku wagi sylwetka jest spostrzegana jako wciąż niewystarczająco szczupła. Utrzymuje się przy tym przekonanie, że odchudzająca się panuje nad swoim jedzeniem i wagą. W rzeczywistości coraz trudniej jest jej wrócić do normalnego jedzenia i normalnej wagi. Pojawia się też przerażenie i paniczny lęk na myśl o przytyciu nawet kilku gramów.

Ten moment, kiedy realnej utracie kontroli nad swoim odżywianiem i wagą towarzyszy silne subiektywne przekonanie o posiadaniu takiej kontroli, stanowi początek ciężkiej, podstępnej, paradoksalnej i nierzadko śmiertelnej choroby, jaką jest anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny.

Objawy anoreksji:

  1. Spadek masy ciała o co najmniej 15% wagi oczekiwanej w stosunku do wieku i wzrostu – masa ciała spada czasem u chorych nawet poniżej 30 kg. Niska waga jest osiągana poprzez coraz większe ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów. Odczuwany głód chore starają się pokonać poprzez taka organizację dnia, która pomoże zapomnieć o jedzeniu. Podejmują w związku z tym wiele zajęć, intensywnie się uczą, czasem przez wiele godzin wykonują ćwiczenia fizyczne. Są ogólnie nadaktywne.
  2. Silny lęk przed przytyciem mimo znacznej niedowagi – silny lęk przed przytyciem powoduje, że chore podejmują walkę na śmierć i życie z każdym kęsem pokarmu. Ustawicznie spierają się że porcje jedzenia są zbyt duże. Dzielą je na części. Starają się jeść w samotności, aby móc np. jedzenie gdzieś schować. Jedzenie obrasta w wiele dziwacznych rytuałów.
  3. Zaburzony sposób, w jaki doświadczane są waga i kształt ciała – osoby cierpiące na anoreksję potrafią prawidłowo ocenić wagę i kształt ciała innych, zwłaszcza innych chorych. W stosunku do siebie samych, mimo czasem drastycznego wychudzenia, mają silne poczucie bycia zbyt grubą.
  4. Nieobecność przynajmniej trzech cyklów menstruacyjnych – ustanie cyklów miesiączkowych w przebiegu choroby spowodowane jest procesem zanikowym jajników oraz nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu podwzgórzowo-przysadkowego.

Początek anoreksji jest zazwyczaj powolny. Im choroba trwa dłużej, tym intensywność odchudzania zwiększa się. Z czasem chore przestają odczuwać głód. Przestają też w ogóle odbierać bodźce płynące z ciała lub odbierają je w sposób zniekształcony, inaczej niż osoby zdrowe, np. mimo czasem krańcowego wychudzenia czują się grube, szczególnie w okolicach brzucha i na udach. Dla chorych odmowa jedzenia stanowi podstawę poczucia własnej wartości, siły i panowania nad ciałem, rzeczywistością oraz innymi ludźmi, zapewnia poczucie stałości i bezpieczeństwa. Pojawia się uczucie dumy i euforii, płynące ze zwycięstwa nad potrzebami ciała i z powstrzymywania jego biologicznego rozwoju. Silną satysfakcję przynosi ustawiczne dążenie do osiągnięcia wymarzonej wagi ciała i ciągłego wyznaczania nowej wagi idealnej.

Konsekwencje anoreksji:

  1. Biologiczne:
    • zaburzenia rytmu serca, spadek tętna nawet do 40 uderzeń na minutę,
    • odwodnienie, zaburzenie pracy nerek, obecność acetonu w moczu,
    • spadek poziomu potasu, który ma wpływ na pracę serca,
    • zwiększona skłonność do siniaków w wyniku urazów,
    • obniżenie ciśnienia krwi i skłonność do omdleń,
    • osłabienie,
    • zimne i drętwiejące ręce i stopy, stałe uczucie zimna,
    • zaburzenia snu - bezsenność w nocy, senność w dzień,
    • zawroty i bóle głowy
    • osteoporoza prowadząca do złamań, najczęściej kończyn,
    • delikatny meszek pokrywający ciało, chroniący przed utratą ciepła na skutek zmniejszenia warstwy tkanki tłuszczowej.
  2. Psychospołeczne:
    • silny lęk przed utratą kontroli nad jedzeniem, a przez to nad własnym życiem,
    • odwodnienie, zaburzenie pracy nerek, obecność acetonu w moczu,
    • często depresja i związany z nią lęk, smutek, poczucie beznadziejności,
    • zdarzają się próby samobójcze,
    • brak zainteresowań (w związku z ich zawężeniem do spraw odżywiania),
    • ograniczenie, a w końcu zerwanie kontaktów z otoczeniem (przyjaciele, znajomi),
    • nieumiejętność rozpoznawania sygnałów płynących z ciała,
    • opóźnienie (zahamowanie) procesu dojrzewania i usamodzielniania się.

Czynniki sprzyjające zachorowaniu na anoreksję:

  1. osobowościowe:
    • skłonność do spełniania oczekiwań innych ludzi (tzw. idealne dzieci),
    • perfekcjonizm w wypełnianiu cudzych oczekiwań przy jednoczesnym małym liczeniu się z własnymi potrzebami, uczuciami, pragnieniami,
    • bardzo duża potrzeba akceptacji i uznania ze strony innych osób,
    • odczuwanie zadowolenia czy dumy z siebie tylko wtedy, gdy inni są z nich zadowoleni,
  2. Rodzinne:
    • rodzice są emocjonalnie oddaleni od siebie,
    • niski jest poziom ujawnianych uczuć w rodzinie
    • sztywne są relacje wewnątrzrodzinne,
    • rozbudzone są nadmiernie aspiracje u dziecka,
    • brak w rodzinie wypracowanych sposobów rozwiązywania konfliktów,

BULIMIA

Jest następstwem zaburzenia odżywiania, w którym kwestią istotną jest kształt i waga ciała. Zaczyna się zwykle od epizodu odchudzania. Niektóre osoby chore na bulimię chorowały wcześniej na anoreksję.

Choroba przejawia się w:

  1. nawracających epizodach objadania się o charakterystycznym przebiegu, które występują przynajmniej dwa razy w tygodniu przez okres trzech miesięcy.
  2. zachowaniach współwystępujących z powyższymi, a mających na celu zapobieganie wzrostowi masy ciała podczas napadów objadania się (prowokowanie wymiotów, nadużywanie środków przeczyszczających, głodzenie się, poddawanie się intensywnym ćwiczeniom fizycznym).
  3. nadmiernym uzależnieniu samooceny od kształtów i wagi ciała.

W czasie jednego napadu obżarstwa osoba chora potrafi wchłonąć ilość jedzenia, nawet w postaci nie przetworzonej, która starczyłaby do wykarmienia w ciągu dnia kilku osób. Przyswojona wtedy ilość kalorii wynosi nawet 30 - 40 tysięcy, przy dziennym zapotrzebowaniu rzędu 2,5 - 3 tysięcy. Gwałtowna potrzeba jedzenia zwykle pojawia się nagle, najczęściej, gdy dziewczyna nudzi się lub denerwuje, jest spięta, czuje się samotna, przygnębiona, opuszczona. Napadom obżarstwa towarzyszą negatywne emocje w postaci poczucia braku kontroli nad jedzeniem oraz niemożność jego przerwania. Pojawia się też uczucie wstydu, rozpaczy, bezradności, a czasem myśli i próby samobójcze. Objadanie się powoduje silny lęk przed przytyciem oraz drastyczne obniżenie samooceny. W związku z powyższym chore starają się pozbyć zjedzonego pokarmu, prowokując wymioty, stosując głodówki, zażywając środki przeczyszczające lub odwadniające. Eliminowanie spożytego w nadmiarze pokarmu powoduje jednak, że chore objadają się coraz bardziej i coraz częściej. Doprowadzają w ten sposób do stanu zbliżonego do uzależnienia. Ich życie całkowicie podporządkowane jedzeniu przypomina życie osób uzależnionych od alkoholu. Bulimia ma przebieg powolny i chore często długo, nawet latami, ukrywają ją przed otoczeniem. Naprzemienne sekwencje przejadania się i eliminowania różnymi sposobami zjedzonych pokarmów powodują, że waga ciała utrzymuje się mniej więcej w normie.

Czynniki sprzyjające zachorowaniu na bulimię:

  1. Osobowościowe:
    • samoocena uzależniona od sądów innych, zwłaszcza ważnych osób,
    • nadmierna skłonność do spełniania oczekiwań innych ludzi,
    • skłonność do perfekcjonizmu,
    • przyjmowanie każdej krytycznej uwagi na swój temat jako życiowej porażki, a najmniejszego niepowodzenia jako życiowej klęski,
    • częste zmiany nastroju, niestabilność emocjonalna,
  2. Rodzinne:
    • atmosfera napięć i nieporozumień w rodzinie,
    • częste nagłe konflikty o rzeczy błahe,
    • spory rodzinne nigdy nie są rozwiązywane,
    • nastroje ważnych dla dziecka osób są zmienne i trudne do przewidzenia,
    • metody wychowawcze stosowane przez rodziców – różne,
    • rodzina nie stwarza poczucia bezpieczeństwa,
    • rodzice często są w otwartym konflikcie,
    • rodzinę cechują brak stałości i stabilności,
    • system rodzinny utrudnia dzieciom uzyskanie autonomii,

Następstwa bulimii:

  1. Biologiczne:
    • bóle głowy, mięśni, gardła,
    • osłabienie,
    • biegunki i zaparcia wynikające z nadużywania środków przeczyszczających,
    • rozstępy skórne wynikające z wahań wagi,
    • powiększenie ślinianek przyusznych (tzw. twarz chomika),
    • uszkodzenia szkliwa zębów w wyniku oddziaływania kwasu solnego z żołądka,
    • uszkodzenia tylnej ściany gardła i przełyku,
    • wiotkość żołądka,
    • zaburzenia metaboliczne (wahania poziomu potasu, wapnia, chloru oraz niedobory witamin).
  2. Psychospołeczne:
    • pogłębienie niskiej samooceny,
    • depresja i znaczne zagrożenie samobójstwem,
    • poczucie braku kontroli nad własnym życiem,
    • duża labilność emocjonalna,
    • koncentracja na sprawach związanych z jedzeniem,
    • psychiczne uzależnienie od wymiotów, środków przeczyszczających lub odwadniających.

Zarówno na anoreksję, jak i bulimię, chorują osoby młode, najczęściej między 13 a 18 rokiem życia. W ogromnej większości są to dziewczęta i młode kobiety. Zapadalność na tę chorobę chłopców i młodych mężczyzn jest nieporównywalnie rzadsza.

Choroba pojawia się najczęściej w okresie adolescencji, czyli w czasie, kiedy intensywnej zmianie podlega wygląd fizyczny, a przekształceniu ulegają relacje młodego człowieka z innymi ludźmi w obrębie systemu rodzinnego oraz w szerszym kontekście społecznym. W okresie tym u zdrowych osób trwa proces kształtowania się poczucia tożsamości psychoseksualnej oraz uniezależnienia się od rodziców (separacja). Pojawienie się zaburzeń odżywiania powoduje, że osoby chore i ich rodziny nie podejmują zadań wynikających z okresu rozwojowego. Choroba zastępuje dorastanie, opóźnia lub uniemożliwia osiągnięcie dojrzałości emocjonalnej i społecznej.

Anoreksja i bulimia są chorobami, które mają swoje konsekwencje biologiczne, psychiczne i społeczne. Wymagają leczenia, często interdyscyplinarnego (psychiatra, psycholog, endokrynolog). Niepodjęcie leczenia może mieć poważne następstwa, a w przypadku anoreksji prowadzi do śmierci.

Ściąga dla ucznia, czyli co robić gdy widzisz, że ktoś ma problemy z narkotykami

Jak rozpoznać kogoś, kto bierze?

Czasami ktoś z Twoich kolegów czy koleżanek zachowuje się i wygląda "dziwnie" np.:

  • ma zwężone lub bardzo szerokie źrenice (nie zmieniające swojej wielkości pod wpływem światła);
  • ma przekrwione lub szkliste oczy;
  • ma problemy z poruszaniem się, nie utrzymuje równowagi, przewraca się;
  • ma napady nienaturalnej wesołości lub jest bardzo ospały;
  • mówi niewyraźnie, bełkotliwie lub ma słowotok;
  • ma przywidzenia;
  • czuć od niego zapach: kleju, rozpuszczalników, acetonu, alkoholu, słodkawy zapach przypominający palone zioła.

Kilka z tych objawów występujących jednocześnie może oznaczać, że dziewczyna lub chłopak jest pod wpływem środków odurzających. Powinieneś wiedzieć, że osoba w takim stanie jest narażona na wypadki, urazy, może stać się ofiarą kradzieży, napaści itp. Nie powinna być sama.

 Co robić ?

  • jeżeli wiesz, że ktoś używa narkotyków - powiadom dorosłą osobę, do której masz zaufanie i wiesz, że będzie wiedziała, co zrobić;
  • nie bierz na swoje sumienie zatajenia informacji, że ktoś bierze narkotyki. Dla dobra koleżanki lub kolegi, nawet wbrew jej, czy jego woli, powiedz od razu rodzicom, zaufanemu nauczycielowi lub pedagogowi szkolnemu. Nie zwlekaj. Będąc pod wpływem środka odurzającego, może sobie lub innym ludziom wyrządzić krzywdę ;
  • nie pomagaj w zdobywaniu narkotyków - zaszkodzisz koleżance czy koledze, a sam złamiesz prawo;
  • nie pożyczaj osobie biorącej pieniędzy, bo może przeznaczyć je na narkotyki;
  • nie wierz zapewnieniu biorącego, że zawsze możesz przestać;
  • dowiedz się, gdzie można znaleźć pomoc psychologa, poradnię leczenia uzależnień, punkt konsultacyjny. Zapisz tę informację na kartce i daj osobie, która bierze.

Pamiętaj! Zażycie przez ucznia narkotyku nie musi oznaczać, że będzie on za to usunięty ze szkoły. Wychowawca może zaproponować mu umowę: zostajesz w szkole, ale zachowujesz abstynencję, uczysz się, nie wagarujesz i chodzisz do terapeuty.

Jeśli ktoś handluje...

Osoba, która sprzedaje narkotyki lub częstuje nimi innych, łamie prawo. Niezależnie od sytuacji, w której się to dzieje, jest to przestępstwo, które jest ścigane przez policję. Posiadanie narkotyków jest nielegalne! Informacje o handlu i nakłanianiu do brania powinny dotrzeć do osoby dorosłej, której ufasz i która będzie wiedziała, jak dalej postąpić. Te informacje mogą być potrzebne policji w prowadzeniu działań operacyjnych. Zachowaj jednak ostrożność, nie nagłaśniaj tego, co powiedziałeś. Uważaj handlarze narkotyków są ludźmi bezwzględnymi.

Pamiętaj! Nie istnieje bezpieczne branie narkotyków. W każdym narkotyku znajduje się aktywna substancja, która stopniowo włącza się w metabolizm komórkowy. Powoduje to uruchomienie procesu uzależnienia. To, że ktoś potrzebuje narkotyku, aby znowu czuć się dobrze, może oznaczać uzależnienie.

Pierwsza porcja narkotyku zwykle nic nie kosztuje, następna wymaga zdobycia pieniędzy, kontaktów z dealerami, ukrywania tego, co się robi. Sięgając po narkotyk, ryzykuje się związanie ze środowiskiem ludzi biorących i przestępcami handlującymi narkotykami.

Skip to content